Innercity Ensemble - IV

Kolejny raz, a w przypadku Innercity Enemble czwarty, Instant Classic przenosi słuchaczy w kosmos.
Improwizowane kompozycje grupy są jak mi się wydaje znacznie barwniejsze, przestrzeń jest perfekcyjnie wypełniona elektronicznymi dodatkami, co pogłębia nieziemski klimat tej płyty. No i coś nowego w przypadku IE w trzech utworach pojawiają się wokale Ziołka.
Warto zamknąć się w słuchawki i odlecieć.

Ps
Zespól jednak chodzi po naszej ziemi o czym świadczy tytuł ostatniej kompozycji Extraterrestial Antifascist Soup
no i notka
This band supports LGBTQ+ rights
Czyli muza dla lewaków
Amen

Monotypie 2

Monotypie

Wszystkie blaszki rozmiaru +/- 300x300 mm

Carborundum Print X 2019

Cat Scan - In Nature

Debiutancki krążek z LA
Nic nie wiem o kwartecie, ale sobie wyobrażam, ze na koncercie można się całkiem przyjemnie spocić.
Troche połamane melodyjki postpunkowe, w których można by się doszukiwać inspiracji z lat 80tych, ale po co.
W Rolling Stone napisali ”Minutemen without the funk, Feelies without the bubblegum, Sonic Youth without the lurch.”
Czasem niewiarygodnie szybko zagrane, jak by byli po kilkunastu energii drinkach i spieszyli się do pisuarów.
Całość bardzo zgrabna

S​/​T - Lee Ranaldo / Jim Jarmusch / Marc Urselli / Balázs Pándi

Gitarzysta Sonic Youth Lee Ranaldo, reżyser (kiedyś mój ulubiony) i muzyk Jim Jarmusch i perkusista bliżej mi nie znany Pandi spotkali sie w NY i w ciągu nocy nagrali coś takiego, co zmiksował Marc Urselli, który był pomysłodawcą całego tego przedsięwzięcia.
Muzyka jak do filmu, mrocznej opowieści w zimnym norweskim klimacie z mitycznymi bohaterami, których imiona noszą poszczególne tytuły kompozycji.
Idealne dźwięki do popłyniecie w siebie, bo kazby z nas ma swój mrok.

Acid Cannibals

W ciasnej Cafe Central wczoraj załomotało dwóch kolesi z  Glasgow.
Tego nie da się opowiedzieć to trzeba przeżyć i wypocić.

Acid Cannibals jada równo przez cały koncert

A tu ich grudniowa czwóreczka

THE 180 Gs - Commercial Album

Co robić w opustoszałym i wpadającym w ruinę Detroit?
Jak pokazuje pięciu braci tworzących chór The 180 Gs można się twórczo bawić. Chłopaki od jakiegoś czasu biorą na warsztat nieśmiertelne, i na stałe wryte w historię muzyki albumy z lat 80-90 i za pomocą swoich strun głosowych nadają im nowej jakości.
The Residents jest mi szczególnie bliskie a ich Commercial Album to jedna z perełek w ich ogromnym dorobku.
Bardzo mnie cieszy, że powstają takie płyty, które starym wyciskają łezkę w oku na wspomnienie pierwszego odsłuchiwania (1980) a młodzież może zmobilizuje do grzebania w historii r'n'rolla.

Jak mówi o tym Homer Flynn z The Cryptic Corporation: „Najbardziej imponujące w albumie jest to, że Gs nie tylko naśladują arcydzieło minimalizmu Residents, ale na nowo je odkrywają, zachowując całkowitą wierność materiałowi źródłowemu.

I całkowicie się z nim zgadzam.
Zamykam oczy i odlatuję w kosmos oczodołów

Wild Classical Music ensemble - Tout va bien se passer (Het komt allemaal ruel gold)

Długo czekałem na ta płytę, w międzyczasie śledząc postępy Belgijskich odlotowcow na koncertach.
Plyta nie zaskakuje, no i mimo wygórowanych oczekiwań nawet sprawiło mi radość pierwsze jej odsłuchanie.
Do posłuchania, ale koniecznie do zobaczenia na żywo, bo to koncerty są żywiołem tego zespołu.

Dead Obvious - Dead Obvious

Właściwie to powinno być 8 marca. Zawsze lubiłem wyjące damy, a ta z Seattle daje rade podtrzymywać lokalne tradycje darcia mordy.
Debiutancka piąteczka na piątek, może nie na wielokrotne słuchanie ale jakoś mnie dzisiaj rozgrzała.

Crack Cloud - Anchoring Point

Tak mi dzisiaj wpadło w ucho bo w maju zagrają w Bx